راهنمای بسیار جامع برای بیماری آلزایمر

 هیچ کس از آن در امان نیست و ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد. بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی پیشرونده است که بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر می گذارد. این منجر به از دست دادن عملکرد شناختی و در نهایت منجر به مرگ بیشتر بیماران می شود. اگرچه هنوز هیچ درمانی در دسترس نیست، اما گزینه های درمانی برای کمک به کاهش علائم و کند کردن پیشرفت این بیماری وحشتناک وجود دارد.
مروری کوتاه بر بیماری آلزایمر:
بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی پیشرونده است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. باعث از دست دادن حافظه، اختلالات شناختی و تغییرات رفتاری می شود که در نهایت در بیشتر موارد منجر به مرگ می شود. علت دقیق این بیماری ناشناخته باقی مانده است، اما به طور گسترده اعتقاد بر این است که به عوامل ژنتیکی، محیطی و شیوه زندگی مرتبط است. علائم می تواند در هر سنی ظاهر شود، اگرچه این بیماری عموما افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به آلزایمر هستند؟
هر کسی می تواند به این اختلال مغزی پیشرونده مبتلا شود. با این حال، عوامل خطر خاصی وجود دارد که ممکن است شما را مستعد ابتلا به آن کند. این شامل:

1. 1) سن - با افزایش سن احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر افزایش می یابد.
2. 2) ژنتیک - سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می دهد. اگر فردی در بستگان نزدیک شما تشخیص داده شده باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که شما نیز به این بیماری مبتلا شوید. با این حال، توجه به این نکته ضروری است که همه افراد دارای استعداد ژنتیکی لزوماً به بیماری آلزایمر مبتلا نمی شوند.
3. 3) سبک زندگی - عواملی مانند سیگار کشیدن، چاقی و عدم ورزش بدنی می توانند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش دهند. یک سبک زندگی سالم برای کاهش احتمال ابتلا به این بیماری یا کاهش سرعت پیشرفت آن در صورت تشخیص آن ضروری است.
4. 4) عوامل محیطی - قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و آلاینده های خاص ممکن است در ایجاد بیماری آلزایمر نقش داشته باشد. اینها شامل مواد معلق در هوا، مانند دود اگزوز وسایل نقلیه، مواد زائد صنعتی مانند جیوه، سرب یا آرسنیک، و آلاینده های محیطی موجود در خاک، آب یا منابع غذایی است.
5. 5) آسیب های سر - آسیب تروماتیک مغزی (TBI) همچنین می تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را در سنین بالاتر افزایش دهد. مطالعات نشان می دهد که TBI های خفیف مکرر ممکن است بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد مضر باشد و می تواند در افزایش شانس ابتلا به این بیماری نقش داشته باشد.
6. 6) سلامت قلب و عروق - ارتباط قوی بین بیماری های قلبی عروقی مانند بیماری قلبی یا فشار خون بالا و بیماری آلزایمر ایجاد شده است. افراد مبتلا به این شرایط در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به زوال عقل از جمله بیماری آلزایمر هستند.
7. 7) دیابت نوع 2 - محققان دریافته اند که افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ممکن است نسبت به افراد بدون این بیماری بیشتر در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر باشند. این می تواند به دلیل مقاومت به انسولین یا سایر عوامل مرتبط با کنترل ضعیف قند خون در این بیماران باشد.
8. 8) افسردگی و اضطراب - استرس عاطفی، مانند غم و اندوه مزمن (افسردگی)، نگرانی بیش از حد (اضطراب)، یا سایر احساساتی که می توانند بر عملکرد مغز تأثیر بگذارند، ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را در آینده افزایش دهند. این مسائل مربوط به سلامت روان می تواند منجر به اختلال شناختی و زوال عقل شود که شامل بیماری آلزایمر می شود.

علائم بیماری آلزایمر:
اگرچه هر فرد مبتلا به این بیماری ممکن است درجات مختلفی از علائم را تجربه کند، برخی از علائم رایج وجود دارد که می تواند نشان دهنده مرحله اولیه یا شکل پیشرفته تر این اختلال مغزی باشد ( زندگی سبز ). این شامل:

• 1) از دست دادن حافظه - این یکی از شناخته شده ترین علائم مرتبط با بیماری آلزایمر است و می تواند منجر به مشکل در به خاطر سپردن نام ها، رویدادها یا حتی چهره های آشنا شود.
• 2) اختلال شناختی - بیماران ممکن است در توانایی خود برای تفکر منطقی و پردازش کارآمد اطلاعات کاهش پیدا کنند. آنها ممکن است برای تصمیم گیری یا انجام کارهای روزمره مانند پرداخت صورت حساب یا پختن غذا دچار مشکل شوند.
• 3) تغییرات در شخصیت - با بدتر شدن عملکرد مغز، بیماران می توانند رفتارهای نامشخصی مانند بی تفاوتی، تحریک پذیری، افسردگی، اضطراب و حتی پرخاشگری داشته باشند. آنها ممکن است از موقعیت های اجتماعی که زمانی از آنها لذت می بردند کنار بکشند و به دلیل این تغییرات به طور فزاینده ای منزوی شوند.
• 4) مشکلات زبانی - افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است برای یافتن کلمات مناسب دچار مشکل شوند یا در درک آنچه دیگران می گویند دچار مشکل شوند. این می تواند باعث ناامیدی هم برای آنها و هم برای عزیزانشان در گفتگوها شود.
• 5) سرگردانی - افراد ممکن است در مورد زمان، مکان یا هویت دچار سردرگمی شوند (مانند فراموش کردن اینکه چه کسی هستند). همچنین زمانی که از محیط های آشنا مانند خانه یا محل کار خارج می شوند، می توانند به راحتی گم شوند.
• ۶) از دست دادن تعادل و هماهنگی – با پیشرفت بیماری، افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است در راه رفتن مستقیم یا انجام فعالیت های روزانه به دلیل اختلال در مهارت های حرکتی دچار مشکل شوند. اگر به درستی مورد توجه قرار نگیرد، می تواند باعث سقوط و سایر خطرات در محیط آنها شود.
• 7) اختلالات خواب - تغییر در الگوهای خواب در بین افرادی که از این اختلال مغزی رنج می برند رایج است. برخی از افراد ممکن است بی خوابی را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به دلیل خستگی روز ناشی از زوال شناختی در طول شب، بیشتر از حد معمول به استراحت نیاز داشته باشند.
• 8) افزایش آسیب پذیری - افراد مبتلا به بیماری آلزایمر به طور فزاینده ای مستعد سایر مشکلات سلامتی می شوند زیرا سیستم ایمنی آنها ضعیف می شود و آنها را مستعد ابتلا به عفونت هایی مانند ذات الریه یا عفونت های دستگاه ادراری (UTI) می کند. آنها همچنین ممکن است تغییراتی را در اشتها و کاهش وزن به دلیل این مسائل ثانویه تجربه کنند.
• 9) ناتوانی در انجام وظایف روزانه - با پیشرفت بیشتر بیماری در مراحل بعدی، افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است برای مدیریت فعالیت هایی مانند لباس پوشیدن مناسب یا تهیه مستقل وعده های غذایی دچار مشکل شوند. این می تواند باعث شود که آنها به طور فزاینده ای برای کمک در زندگی روزمره خود به مراقبین وابسته شوند.
• 10) چالش‌های استفاده از حمام - بیماران ممکن است در کنترل عملکرد مثانه و روده دچار مشکل شوند، که منجر به حوادثی در داخل خانه می‌شود که در صورت عدم رسیدگی سریع توسط اعضای خانواده یا متخصصان مراقبت‌های بهداشتی درگیر در برنامه مراقبت‌شان، می‌تواند باعث آسیب یا ناراحتی شود.

تشخیص و درمان بیماری آلزایمر:
اگرچه هنوز هیچ درمانی برای این بیماری وحشتناک وجود ندارد، اما درمان هایی برای کمک به مدیریت علائم و کاهش سرعت پیشرفت آن تا حد امکان طراحی شده است. اینها شامل داروهایی مانند مهارکننده‌های کولین استراز (مانند Aricept یا Exelon)، ممانتین (Namenda) یا داروهای ضد افسردگی است که ممکن است بر کاهش حافظه مرتبط با بیماری آلزایمر تأثیر بگذارند.
درمان‌های حمایتی مانند ورزش بدنی، فعالیت‌های تحریک ذهنی، و مشارکت اجتماعی نیز می‌توانند در مدیریت علائم برای برخی از بیماران مبتلا به موارد خفیف این بیماری مفید باشند. با این حال، این مداخلات باید همیشه قبل از شروع مستقل در خانه یا محل کار با یک متخصص مراقبت های بهداشتی بحث شود.
در پایان: بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی موذیانه است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند هر کسی را بدون در نظر گرفتن سن یا زمینه ژنتیکی تحت تاثیر قرار دهد. اگرچه در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وحشتناک وجود ندارد، اما درمان هایی برای کمک به مدیریت علائم و کند کردن پیشرفت آن تا حد امکان وجود دارد و در عین حال درمان های حمایتی مانند ورزش، فعالیت های تحریک ذهنی و مشارکت اجتماعی ارائه می شود. تشخیص زودهنگام ضروری است. بنابراین، هر فردی که علائم اختلال شناختی را نشان می‌دهد باید فوراً به دنبال مشاوره پزشکی باشد تا تشخیص دقیق و برنامه درمانی مناسب را که به‌طور خاص با نیازها و شرایط پیرامون این وضعیت چالش‌برانگیز تنظیم شده است، دریافت کند.