انواع اختلالات آدرنال چه هستند؟

اختلالات آدرنال: غدد فوق کلیوی که در بالای کلیه ها قرار دارند، هورمون هایی تولید می کنند که به تنظیم بسیاری از عملکردهای بدن از جمله فشار خون، متابولیسم، پاسخ به استرس و فعالیت سیستم ایمنی کمک می کنند. هنگامی که این غدد بیمار یا ناکارآمد می شوند، می توانند علائم و مشکلات سلامتی مختلفی به نام اختلالات آدرنال ایجاد کنند.

دو نوع اصلی اختلالات آدرنال شامل نارسایی اولیه (یا مرکزی) آدرنال و نارسایی ثانویه آدرنال است. نارسایی اولیه آدرنال به شرایطی اطلاق می‌شود که آدرنال‌ها قادر به تولید کورتیزول و آلدوسترون کافی نیستند، در حالی که نارسایی ثانویه آدرنال زمانی رخ می‌دهد که آدرنال تولید تمام هورمون‌های استروئیدی را متوقف کند. برخی از علل شایع نارسایی آدرنال عبارتند از بیماری‌های خودایمنی مانند بیماری آدیسون، تومورها، برداشتن غده آدرنال با جراحی و عفونت‌ها. نارسایی ثانویه آدرنال ممکن است ناشی از آسیب غدد فوق کلیوی به دلیل آسیب، مسمومیت یا برخی داروها باشد.

درمان‌های پزشکی مرسوم برای اختلالات آدرنال: گزینه‌های درمانی مرسوم برای اختلالات آدرنال به علت زمینه‌ای و شدت علائم بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر فردی مبتلا به بیماری آدیسون باشد، پزشک احتمالاً قرص یا تزریق هیدروکورتیزون را برای جایگزینی هورمون کورتیزول از دست رفته تجویز می کند. اگر فردی مبتلا به سندرم کوشینگ باشد، پزشکان معمولاً داروهایی را برای کاهش سطح کورتیزول و به طور بالقوه جراحی برای برداشتن رسوبات چربی اضافی در ناحیه میانی توصیه می کنند. در برخی موارد، افراد مبتلا به نارسایی شدید آدرنال ممکن است به تزریق منظم هورمون های مصنوعی از طریق ورید (به نام درمان جایگزین) نیاز داشته باشند. با این حال، رویکردهای جایگزین/مکمل نیز برای مدیریت مسائل مختلف آدرنال مانند استفاده از گیاهان، طب سوزنی و غیره در حال بررسی هستند، اما قبل از اینکه بتوان نتیجه‌گیری قوی در مورد اثربخشی انجام داد، باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

بیماری آدیسون: بیماری آدیسون یک بیماری نادر است که به دلیل از دست دادن ناگهانی توانایی غدد فوق کلیوی برای ساخت کورتیکواستروئیدها ایجاد می شود. اغلب از آن به عنوان نارسایی اولیه آدرنال یاد می شود زیرا مشکل ریشه در خود غدد فوق کلیوی است نه سندرم کوشینگ: از سوی دیگر، سندرم کوشینگ یک بیماری کمتر شایع است که با سطوح بالای کورتیزول تولید شده توسط غدد فوق کلیوی مشخص می شود. این معمولاً در نتیجه مصرف بیش از حد داروهای کورتیکواستروئیدی اگزوژن یا داشتن توموری که کورتیزول اضافی تولید می کند اتفاق می افتد. علائم مرتبط با این اختلال شامل افزایش وزن، افزایش اشتها، صورت گرد، قوز بوفالو، ضعف عضلانی و سطوح پایین پتاسیم در میان سایر موارد بسته به حساسیت فردی است. افرادی که از سندرم کوشینگ درمان نشده رنج می برند، خطر ابتلا به چندین عارضه جدی مانند دیابت شیرین، فشار خون بالا، پوکی استخوان و بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهند. بنابراین، تشخیص زودهنگام و مدیریت مناسب برای جلوگیری از عوارض طولانی مدت و مرگ و میر مرتبط با این اختلال بسیار مهم است (منبع: زندگی سبز).