مولتیپل میلوما در مقابل لوسمی: تجزیه و تحلیل مقایسه ای تفاوت ها و شباهت ها

مولتیپل میلوما و لوسمی دو نوع سرطان خونی (خون) هستند که بر تولید و عملکرد سلول های خونی در بدن تأثیر می گذارند. در حالی که هر دو شرایط منجر به رشد کنترل نشده سلول‌های خونی غیرطبیعی می‌شوند، اما از جنبه‌های مختلفی مانند نوع سلول‌های خونی درگیر، علائم، تشخیص، درمان و پیش‌آگهی متفاوت هستند. هدف این مقاله ارائه یک تجزیه و تحلیل عمیق از تفاوت ها و شباهت های بین مولتیپل میلوما و لوسمی است.

نوع سلول های خونی تحت تأثیر

مولتیپل میلوما در درجه اول بر سلول های پلاسما که نوعی گلبول سفید هستند که مسئول تولید آنتی بادی برای مبارزه با عفونت هستند، تأثیر می گذارد. این بیماری منجر به تجمع سلول‌های پلاسما غیرطبیعی در مغز استخوان می‌شود که در تولید سلول‌های خونی سالم اختلال ایجاد می‌کند.

از سوی دیگر، لوسمی شامل رشد کنترل نشده گلبول های سفید غیرطبیعی است که توانایی بدن در مبارزه با عفونت ها و بیماری ها را مختل می کند. چهار نوع اصلی لوسمی وجود دارد که بر اساس نوع خاصی از گلبول های سفید درگیر (لنفوسیت ها یا سلول های میلوئیدی) و سرعت پیشرفت بیماری (حاد یا مزمن) طبقه بندی می شوند.

علائم

از آنجایی که مولتیپل میلوما و لوسمی بر انواع مختلف سلول های خونی تأثیر می گذارد، علائم آنها می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. علائم شایع مولتیپل میلوما عبارتند از:

درد و شکستگی استخوان
خستگی و ضعف
عفونت های مکرر
کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز خون)
آسیب کلیه
بی حسی یا گزگز در دست ها و پاها
علائم لوسمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تب و عفونت های مکرر
خستگی و ضعف
کبودی و خونریزی آسان
خونریزی های مکرر یا شدید بینی
درد استخوان و درد مفاصل
تورم غدد لنفاوی
کاهش وزن و کاهش اشتها
تشخیص

تشخیص مولتیپل میلوما و لوسمی معمولاً شامل چندین آزمایش از جمله آزمایش خون، بیوپسی مغز استخوان، مطالعات تصویربرداری (مانند اشعه ایکس، سی‌تی اسکن یا MRI) و آزمایش‌های مولکولی است.

برای مولتیپل میلوما، آزمایش خون ممکن است سطوح بالای پروتئین (پروتئین M) و کلسیم و همچنین اختلال در عملکرد کلیه را نشان دهد. بیوپسی مغز استخوان برای تایید تشخیص و ارزیابی وسعت بیماری ضروری است.

در لوسمی، آزمایش خون اغلب تعداد غیر طبیعی گلبول های سفید و وجود سلول های نابالغ یا ناکارآمد را نشان می دهد. بیوپسی مغز استخوان نیز برای تایید تشخیص و ارزیابی مرحله بیماری ضروری است.

رفتار

گزینه های درمانی برای مولتیپل میلوما و لوسمی به عوامل مختلفی مانند مرحله بیماری، سلامت کلی بیمار و علائم خاص بستگی دارد.

درمان مولتیپل میلوما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

شیمی درمانی
درمان هدفمند (داروهایی که پروتئین های خاص یا جهش های ژنتیکی در سلول های میلوما را هدف قرار می دهند)
ایمونوتراپی (داروهایی که سیستم ایمنی را برای مبارزه با سلول های سرطانی تحریک می کنند)
پیوند سلول های بنیادی
پرتو درمانی
درمان لوسمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

شیمی درمانی
درمان هدفمند (داروهایی که جهش های خاص در سلول های سرطان خون را هدف قرار می دهند)
ایمونوتراپی (داروهایی که سیستم ایمنی را برای مبارزه با سلول های سرطان خون تحریک می کنند)
پیوند سلول های بنیادی
پرتو درمانی
پیش بینی

پیش آگهی مولتیپل میلوما و لوسمی بسته به عوامل مختلفی مانند مرحله بیماری در هنگام تشخیص، جهش های ژنتیکی خاص و سلامت کلی بیمار متفاوت است.

نرخ بقای نسبی پنج ساله برای مولتیپل میلوما حدود 54 درصد است، در حالی که برای لوسمی، بسته به نوع و مرحله خاص بیماری، از 31 درصد تا 91 درصد متغیر است.

نتیجه

مولتیپل میلوما و لوسمی دو سرطان هماتولوژیک متمایز هستند که انواع مختلف سلول های خونی را تحت تاثیر قرار می دهند. در حالی که آنها برخی علائم مشترک دارند، مانند خستگی، ضعف و عفونت های مکرر، علائم خاص، تست های تشخیصی، گزینه های درمانی و پیش آگهی آنها متفاوت است.

با وجود این تفاوت ها، هر دو بیماری نیاز به تشخیص زودهنگام و درمان جامع برای بهبود نتایج بیمار دارند. ادامه تحقیقات و پیشرفت‌ها در تکنیک‌ها و درمان‌های تشخیصی، امیدی را برای بهبود نرخ بقا و کیفیت زندگی برای افرادی که به مولتیپل میلوما و لوسمی مبتلا هستند، می‌دهد.

منبع مطلب مجله پزشکی سلامتی زندگی سبز می باشد.