سه شنبه ۱۰ بهمن ۰۲ | ۱۰:۳۰ ۵ بازديد
ALS در مقابل پارکینسون: درک تفاوت ها
بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) و بیماری پارکینسون دو اختلال نورودژنراتیو متمایز هستند که بخش‌های مختلف سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. در حالی که هر دو شرایط شامل زوال تدریجی مهارت های حرکتی است، علل، علائم و روش های تشخیص آنها به طور قابل توجهی متفاوت است.
اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)
ALS یک بیماری عصبی پیشرونده است که سلول‌های عصبی مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به ضعف عضلانی، فلج و در نهایت نارسایی تنفسی می‌شود. علت دقیق ALS ناشناخته باقی مانده است، اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی را شامل می شود.
علائم ALS
ALS معمولاً با یک یا چند مورد از علائم زیر ظاهر می شود:
انقباض و گرفتگی عضلات
گفتار نامفهوم یا مشکل در بلع
افزایش ضعف در اندام‌ها، تنه یا ماهیچه‌های پیازی (مانند عضلات گلو یا صورت)
زمین خوردن و زمین خوردن به دلیل ضعف عضلات پا
مشکلات تنفسی، مانند تنگی نفس یا خفگی
تشخیص ALS
به دلیل انواع علائم احتمالی و نیاز به رد سایر شرایط، تشخیص ALS می تواند چالش برانگیز باشد. روش های اصلی برای تشخیص ALS عبارتند از:
معاینه فیزیکی: پزشک قدرت عضلانی، رفلکس ها و هماهنگی بیمار و همچنین هرگونه ناهنجاری در گفتار یا بلع را ارزیابی می کند.
الکترومیوگرافی (EMG): پس از مشاهده انقباض عضلانی توسط پزشک یا بیمار، می توان از EMG برای ثبت فعالیت الکتریکی عضله استفاده کرد.
آزمایش خون: آزمایش خونی که به عنوان الکتروفورز پروتئین سرم شناخته می‌شود، می‌تواند با تشخیص پروتئین‌های خاصی در خون به تأیید تشخیص کمک کند.
معاینه عصبی: این شامل آزمایش رفلکس ها، هماهنگی، قدرت عضلانی و سایر عملکردهای عصبی بیمار است.
تصویربرداری از مغز: ام آر آی یا سی تی اسکن می تواند به رد سایر شرایطی که ممکن است باعث ایجاد علائم شوند کمک کند.
مطالعات هدایت عصبی: این آزمایش‌ها فعالیت الکتریکی اعصاب را اندازه‌گیری می‌کنند و می‌توانند به تشخیص آسیب عصبی کمک کنند.
بیوپسی عضلانی: در برخی موارد، ممکن است نمونه کوچکی از بافت عضلانی برداشته شود و از نظر علائم آسیب عصبی مورد آزمایش قرار گیرد.
بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون یکی دیگر از اختلالات نورودژنراتیو است که در درجه اول بر حرکت و مهارت های حرکتی تأثیر می گذارد. زمانی اتفاق می افتد که مغز در تولید دوپامین کافی، یک انتقال دهنده عصبی مسئول کنترل حرکت، مشکل داشته باشد. این بیماری در اثر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود.
علائم بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون معمولاً با علائم زیر ظاهر می شود:
سفتی (سفتی) اندام ها و تنه
لرزش استراحت، اغلب در دست ها یا بازوها
برادی‌کینزی (کندی حرکت)
بی ثباتی وضعیتی و مشکلات تعادلی
تشخیص بیماری پارکینسون
تشخیص بیماری پارکینسون نیز می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا علائم می تواند مشابه سایر شرایط باشد. روش های اصلی برای تشخیص بیماری پارکینسون عبارتند از:
معاینه فیزیکی: پزشک قدرت عضلانی، رفلکس ها، هماهنگی و هرگونه ناهنجاری در حرکت بیمار را ارزیابی می کند.
تصویربرداری از مغز: ام آر آی یا سی تی اسکن می تواند به رد سایر شرایطی که ممکن است باعث ایجاد علائم شوند کمک کند.
اسکن انتقال دهنده دوپامین: این تکنیک از یک ردیاب رادیواکتیو برای تجسم سطوح ناقل دوپامین در مغز استفاده می کند که می تواند به تایید تشخیص بیماری پارکینسون کمک کند.
آزمایش خون: آزمایش خونی که به عنوان الکتروفورز پروتئین سرم شناخته می‌شود، می‌تواند با تشخیص پروتئین‌های خاصی در خون به تأیید تشخیص کمک کند.
به طور خلاصه، در حالی که هر دو بیماری ALS و پارکینسون شامل زوال مهارت های حرکتی می شوند، علل، علائم و روش های تشخیص آن ها به طور قابل توجهی متفاوت است. تشخیص این شرایط به ترکیبی از معاینات فیزیکی، تصویربرداری مغز و آزمایش‌های تخصصی برای رد سایر شرایط و تأیید تشخیص خاص نیاز دارد.
منبع مطلب مجله پزشکی سلامتی زندگی سبز می باشد.
بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) و بیماری پارکینسون دو اختلال نورودژنراتیو متمایز هستند که بخش‌های مختلف سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. در حالی که هر دو شرایط شامل زوال تدریجی مهارت های حرکتی است، علل، علائم و روش های تشخیص آنها به طور قابل توجهی متفاوت است.
اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)
ALS یک بیماری عصبی پیشرونده است که سلول‌های عصبی مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به ضعف عضلانی، فلج و در نهایت نارسایی تنفسی می‌شود. علت دقیق ALS ناشناخته باقی مانده است، اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی را شامل می شود.
علائم ALS
ALS معمولاً با یک یا چند مورد از علائم زیر ظاهر می شود:
انقباض و گرفتگی عضلات
گفتار نامفهوم یا مشکل در بلع
افزایش ضعف در اندام‌ها، تنه یا ماهیچه‌های پیازی (مانند عضلات گلو یا صورت)
زمین خوردن و زمین خوردن به دلیل ضعف عضلات پا
مشکلات تنفسی، مانند تنگی نفس یا خفگی
تشخیص ALS
به دلیل انواع علائم احتمالی و نیاز به رد سایر شرایط، تشخیص ALS می تواند چالش برانگیز باشد. روش های اصلی برای تشخیص ALS عبارتند از:
معاینه فیزیکی: پزشک قدرت عضلانی، رفلکس ها و هماهنگی بیمار و همچنین هرگونه ناهنجاری در گفتار یا بلع را ارزیابی می کند.
الکترومیوگرافی (EMG): پس از مشاهده انقباض عضلانی توسط پزشک یا بیمار، می توان از EMG برای ثبت فعالیت الکتریکی عضله استفاده کرد.
آزمایش خون: آزمایش خونی که به عنوان الکتروفورز پروتئین سرم شناخته می‌شود، می‌تواند با تشخیص پروتئین‌های خاصی در خون به تأیید تشخیص کمک کند.
معاینه عصبی: این شامل آزمایش رفلکس ها، هماهنگی، قدرت عضلانی و سایر عملکردهای عصبی بیمار است.
تصویربرداری از مغز: ام آر آی یا سی تی اسکن می تواند به رد سایر شرایطی که ممکن است باعث ایجاد علائم شوند کمک کند.
مطالعات هدایت عصبی: این آزمایش‌ها فعالیت الکتریکی اعصاب را اندازه‌گیری می‌کنند و می‌توانند به تشخیص آسیب عصبی کمک کنند.
بیوپسی عضلانی: در برخی موارد، ممکن است نمونه کوچکی از بافت عضلانی برداشته شود و از نظر علائم آسیب عصبی مورد آزمایش قرار گیرد.
بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون یکی دیگر از اختلالات نورودژنراتیو است که در درجه اول بر حرکت و مهارت های حرکتی تأثیر می گذارد. زمانی اتفاق می افتد که مغز در تولید دوپامین کافی، یک انتقال دهنده عصبی مسئول کنترل حرکت، مشکل داشته باشد. این بیماری در اثر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود.
علائم بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون معمولاً با علائم زیر ظاهر می شود:
سفتی (سفتی) اندام ها و تنه
لرزش استراحت، اغلب در دست ها یا بازوها
برادی‌کینزی (کندی حرکت)
بی ثباتی وضعیتی و مشکلات تعادلی
تشخیص بیماری پارکینسون
تشخیص بیماری پارکینسون نیز می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا علائم می تواند مشابه سایر شرایط باشد. روش های اصلی برای تشخیص بیماری پارکینسون عبارتند از:
معاینه فیزیکی: پزشک قدرت عضلانی، رفلکس ها، هماهنگی و هرگونه ناهنجاری در حرکت بیمار را ارزیابی می کند.
تصویربرداری از مغز: ام آر آی یا سی تی اسکن می تواند به رد سایر شرایطی که ممکن است باعث ایجاد علائم شوند کمک کند.
اسکن انتقال دهنده دوپامین: این تکنیک از یک ردیاب رادیواکتیو برای تجسم سطوح ناقل دوپامین در مغز استفاده می کند که می تواند به تایید تشخیص بیماری پارکینسون کمک کند.
آزمایش خون: آزمایش خونی که به عنوان الکتروفورز پروتئین سرم شناخته می‌شود، می‌تواند با تشخیص پروتئین‌های خاصی در خون به تأیید تشخیص کمک کند.
به طور خلاصه، در حالی که هر دو بیماری ALS و پارکینسون شامل زوال مهارت های حرکتی می شوند، علل، علائم و روش های تشخیص آن ها به طور قابل توجهی متفاوت است. تشخیص این شرایط به ترکیبی از معاینات فیزیکی، تصویربرداری مغز و آزمایش‌های تخصصی برای رد سایر شرایط و تأیید تشخیص خاص نیاز دارد.
منبع مطلب مجله پزشکی سلامتی زندگی سبز می باشد.
- ۰ ۰
- ۰ نظر
تفاوت بین ارتورکسیا عصبی و بی اشتهایی عصبی چیست؟