نوشته های پزشکی

غده تیروئید یک غده پروانه ای شکل کوچک است که در گردن قرار دارد و مسئول تنظیم متابولیسم، رشد و نمو است. با این حال، هنگامی که عملکرد نادرست داشته باشد، می تواند تأثیر قابل توجهی بر ظاهر فرد داشته باشد و منجر به تغییراتی در صورت، پوست و مو شود. در این مقاله، بررسی خواهیم کرد که چگونه مشکلات تیروئید، به ویژه کم کاری تیروئید، می تواند بر زیبایی و بهزیستی کلی تأثیر بگذارد.

I. چگونه تیروئید می تواند زیبایی را از شما بگیرد؟

کم کاری تیروئید که به عنوان کم کاری تیروئید نیز شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که غده تیروئید به اندازه کافی هورمون تولید نمی کند و منجر به کندی فرآیندهای متابولیک می شود. این کاهش در تولید هورمون می تواند منجر به تغییرات فیزیکی مختلفی شود که می تواند بر ظاهر و عزت نفس فرد تأثیر بگذارد. برخی از این تغییرات عبارتند از:

الف. افزایش وزن

یکی از شایع ترین علائم کم کاری تیروئید افزایش وزن است. با کاهش سرعت متابولیسم بدن، سوزاندن کالری سخت تر می شود و منجر به تجمع چربی اضافی می شود. این افزایش وزن می تواند در سراسر بدن، از جمله صورت رخ دهد، که می تواند ظاهر پف کرده یا شکل گردتر ایجاد کند.

ب. پوست خشک

یکی دیگر از شکایات عمده افرادی که از کم کاری تیروئید رنج می برند، خشکی پوست است. کمبود هورمون های تیروئید می تواند باعث کاهش فعالیت غدد عرق شود و در نتیجه پوست پوسته پوسته و کم آب به نظر برسد. علاوه بر این، پوست ممکن است به دماهای سرد و باد حساس تر شود و آن را مستعد ترک خوردن و تحریک کند. پوست خشک همچنین می تواند به پیری زودرس، تسریع تشکیل چین و چروک و لکه های پیری کمک کند.

ج. ریزش مو

اختلال عملکرد تیروئید می تواند به طور قابل توجهی بر سلامت مو تأثیر بگذارد. کم کاری تیروئید منجر به ریزش مو، شکنندگی و نازک شدن مو می شود. موها ممکن است راحت‌تر بریزند، نازک‌تر، ظریف‌تر و کمتر مجعد شوند. ریزش موی مرتبط با تیروئید معمولاً از ناحیه تاج سر شروع می شود و سپس در سرتاسر سر پخش می شود. ابروها، مژه ها و موهای صورت نیز ممکن است در اثر نازک شدن یا ریزش کامل تحت تاثیر قرار گیرند.

ادامه هید

II. کم کاری تیروئید چگونه چهره و ظاهر شما را تغییر می دهد؟

الف. تورم و پف کردگی

کم کاری تیروئید می تواند باعث احتباس مایعات شود و منجر به تورم در صورت، دست ها و پاها شود. این پف می‌تواند تصور چهره‌ای گردتر و پرتر را ایجاد کند که ممکن است چشم‌ها را کوچک‌تر نشان دهد. گونه ها، خط فک و چانه نیز ممکن است متورم شوند و شکل کلی صورت را تغییر دهند.

ب- خستگی و حلقه های تاریک

خستگی یکی از علائم رایج کم کاری تیروئید است که می تواند منجر به سیاهی و کیسه های زیر چشم شود. این سایه‌های تیره می‌توانند فرد را مسن‌تر، خسته و استرس‌زا نشان دهند. علاوه بر این، پوست اطراف چشم ممکن است به دلیل کمبود هیدراتاسیون ناشی از کم کاری تیروئید، خشک و زبر شود.

ج. رنگ زرد پوست

افراد مبتلا به کم کاری تیروئید ممکن است متوجه کاهش تدریجی رنگ پوست خود شوند و به طور فزاینده ای زرد و زرد شوند. این به این دلیل است که کبد نمی تواند بیلی روبین را بدون هورمون های تیروئید کافی متابولیزه کند. بیلی روبین در جریان خون انباشته می شود و باعث تغییر رنگ پوست، به ویژه در مناطقی که در معرض نور خورشید هستند، می شود. لکه‌های صورت، کک‌ومک‌ها و لکه‌های ناشی از افزایش سن ممکن است در این پس‌زمینه بی‌رحمی قابل توجه‌تر شوند.

III. تاثیر تیروئید بر ریزش موی عمومی چیست؟

به غیر از موهای روی سر، کم کاری تیروئید می تواند باعث ریزش مو در سایر قسمت های بدن مانند ابروها، مژه ها، بازوها، پاها و ناحیه شرمگاهی شود. این ریزش گسترده مو ناشی از کند شدن متابولیسم است که مانع از سنتز پروتئین لازم برای رشد مو می شود. درمان جایگزینی هورمون تیروئید گاهی اوقات از ماینوکسیدیل (Rogaine) برای تحریک فولیکول های مو استفاده می کند و باعث بهبود ریزش مو می شود. ماینوکسیدیل به بازیابی چرخه رشد طبیعی کمک می کند و از کوچک شدن یا قطع بیشتر رشته ها جلوگیری می کند. درمان منظم می تواند نازک شدن مو را معکوس کند و به موقع ترمیم طولانی تر و متراکم تر را تشویق کند.

ژلاتین نوعی پروتئین است که از کلاژن حیوانی به دست می آید و می توان آن را از استخوان، غضروف و پوست به دست آورد. به طور گسترده ای در تولید مواد غذایی به عنوان امولسیفایر، قوام دهنده و تثبیت کننده استفاده می شود. ارزش غذایی ژلاتین بسته به کیفیت و منبع متفاوت است. در این پاسخ، در مورد حقایق کلی تغذیه ژلاتین، فواید آن برای سلامتی، عوارض جانبی و اقدامات احتیاطی بحث خواهیم کرد.

ارزش غذایی:
ژلاتین یک پروتئین کامل در نظر گرفته می شود زیرا حاوی تمام 9 اسید آمینه ضروری است که بدن ما نمی تواند به تنهایی تولید کند. یک قاشق غذاخوری (15 گرم) ژلاتین معمولاً حدود 6 گرم پروتئین را فراهم می کند که تقریباً 12 درصد از مصرف توصیه شده روزانه را تشکیل می دهد. ژلاتین به غیر از محتوای پروتئینی که دارد، مقادیر کمی از مواد مغذی دیگر مانند چربی، کربوهیدرات ها و ویتامین ها نیز دارد. با این حال، شایان ذکر است که اکثر انواع ژلاتین حاوی هیچ فیبر یا مقادیر قابل توجهی از مواد معدنی ضروری نیستند.

فواید سلامتی ژلاتین چیست؟
1. از سلامت پوست حمایت می کند: ژلاتین سرشار از گلیسین است، اسید آمینه ای که می تواند به بهبود خاصیت ارتجاعی پوست و کاهش ظاهر چین و چروک کمک کند. همچنین به حفظ رطوبت در پوست کمک می کند که در نهایت به داشتن پوستی سالم کمک می کند.
2. به هضم کمک می کند: ژلاتین می تواند یک پوشش محافظ در اطراف دستگاه گوارش ایجاد کند، تجزیه غذا را کند می کند و به جلوگیری از نشت به جریان خون کمک می کند، در نتیجه التهاب را کاهش می دهد و هضم مناسب را تقویت می کند.
3. به سلامت استخوان کمک می کند: ژلاتین حاوی کلاژن است که با ایجاد حمایت ساختاری و خاصیت ارتجاعی نقش اساسی در حفظ سلامت استخوان ها دارد. می تواند به کاهش درد و سفتی مفاصل کمک کند و در عین حال به بازسازی استخوان نیز کمک کند.
4. عملکرد سیستم ایمنی را تقویت می کند: کلاژن همچنین برای تولید سلول های ایمنی بسیار مهم است و به حفظ عملکرد بهینه سیستم ایمنی کمک می کند.
5. به عنوان یک تقویت کننده طعم طبیعی عمل می کند: ژلاتین به عنوان یک تقویت کننده طعم طبیعی عمل می کند و آن را به گزینه ای عالی برای بهبود طعم و بافت در غذاهای مختلف، به ویژه در آماده سازی های خوش طعم تبدیل می کند.
6. می تواند به کاهش وزن کمک کند: فاکتور سیری موجود در ژلاتین می تواند به شما کمک کند کالری کمتری در طول روز مصرف کنید و در نهایت به کاهش وزن در طول زمان کمک می کند.

عوارض جانبی و اقدامات احتیاطی:
1. مواد تشکیل دهنده حیوانی: از آنجایی که ژلاتین از کلاژن حیوانی گرفته می شود، برای گیاهخواران یا وگان هایی که منابع گیاهی پروتئین را ترجیح می دهند، مناسب نیست.
2. واکنش های آلرژیک: اگرچه نادر است، برخی از افراد ممکن است واکنش های آلرژیک به ژلاتین را به دلیل منشا حیوانی آن تجربه کنند. علائم شامل کهیر، تورم در دهان و گلو، مشکل در تنفس و حتی آنافیلاکسی است.
3. محتوای سدیم بالا: برخی از مارک های ژلاتین می توانند حاوی سطوح بالایی از سدیم باشند که می تواند برای افراد مبتلا به فشار خون بالا یا کسانی که از رژیم غذایی کم سدیم پیروی می کنند، خطراتی برای سلامتی ایجاد کند.
4. آلودگی احتمالی: مصرف ژلاتین نیم پز می تواند منجر به آلودگی بالقوه سالمونلا شود و باعث مشکلات گوارشی مانند تهوع، استفراغ و اسهال شود.
5. ممکن است با داروها تداخل داشته باشد: برخی از داروها، مانند رقیق‌کننده‌های خون و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، می‌توانند با ژلاتین تداخل منفی داشته باشند، بنابراین در صورت مصرف هر دارویی، قبل از استفاده از آن با پزشک مشورت کنید.

ورزش بخشی ضروری از برنامه روزانه ما است و حفظ سطح خوبی از فعالیت بدنی برای سالم ماندن و تناسب اندام مهم است. با این حال، ورزش می تواند منجر به کم آبی بدن شود که می تواند عواقب جدی بر بدن داشته باشد. برای جلوگیری از مشکلات جدی سلامتی، آبرسانی مجدد بدن پس از ورزش بسیار مهم است. در این مقاله به اهمیت آبرسانی مجدد به بدن بعد از ورزش، بهترین راه برای آبرسانی مجدد بعد از تمرین، زمانی که نوشیدنی های ورزشی به آب ارجحیت دارند و علائم کم آبی بدن می پردازیم.
اهمیت آبرسانی مجدد به بدن بعد از ورزش
ورزش یک راه عالی برای رهایی از استرس و سوزاندن کالری است. با این حال، می تواند منجر به کم آبی بدن شود که می تواند عواقب جدی برای بدن داشته باشد. کم‌آبی بدن می‌تواند باعث خستگی، سرگیجه و همچنین گرفتگی و درد عضلانی شود. علاوه بر این، کم آبی بدن می تواند باعث شود که بدن بیشتر در معرض آسیب هایی مانند کشیدگی عضلات و رگ به رگ شدن قرار گیرد.
برای جلوگیری از این مشکلات جدی سلامتی، آبرسانی به بدن پس از ورزش بسیار مهم است. کم آبی بدن می تواند آب و الکترولیت های ضروری مانند سدیم، پتاسیم و منیزیم را از دست بدهد. این الکترولیت ها برای حفظ ضربان قلب سالم، انقباضات عضلانی و عملکرد عصبی ضروری هستند. اگر بدن این الکترولیت ها را از دست بدهد، می تواند باعث مشکلات سلامتی جدی مانند انقباضات عضلانی، کند شدن ضربان قلب و حتی ایست قلبی شود.
بهترین راه برای آبرسانی مجدد بعد از تمرین
آبرسانی به بدن بعد از ورزش برای جلوگیری از مشکلات جدی سلامتی بسیار مهم است. بهترین راه برای آبرسانی مجدد بعد از تمرین، مصرف یک نوشیدنی ورزشی است. نوشیدنی ورزشی نوشیدنی حاوی الکترولیت است که می تواند به جایگزینی آب و الکترولیت هایی که بدن در طول ورزش از دست می دهد کمک کند.
نوشیدنی های ورزشی به آب ترجیح داده می شوند زیرا حاوی الکترولیت هستند که می تواند از گرفتگی و درد عضلانی جلوگیری کند. علاوه بر این، نوشیدنی های ورزشی می توانند به جبران مایعات و الکترولیت های بدن به روشی آنی تر از آب کمک کنند. آب بخشی ضروری از بدن است، اما الکترولیت ها را تامین نمی کند، که می تواند باعث انقباض عضلانی و سایر مشکلات سلامتی شود.
چه زمانی نوشیدنی های ورزشی به آب ارجحیت دارند؟
زمانی که بدن مقدار قابل توجهی آب و الکترولیت ها را در حین ورزش از دست داده باشد، نوشیدنی های ورزشی به آب ارجحیت دارند. اگر بدن درگیر دویدن طولانی، شنا یا سایر ورزش‌های استقامتی باشد، این اتفاق می‌افتد. علاوه بر این، نوشیدنی‌های ورزشی می‌توانند به جبران مایعات و الکترولیت‌های بدن به روشی فوری‌تر از آب کمک کنند، که می‌تواند به جلوگیری از انقباضات عضلانی و سایر مشکلات سلامتی کمک کند.
نشانه های کم آبی بدن
کم آبی بدن می تواند علائم مختلفی از جمله سردرد، خستگی، سرگیجه، گرفتگی عضلات و درد ایجاد کند. علاوه بر این، کم آبی بدن می تواند باعث شود که بدن بیشتر در معرض آسیب هایی مانند کشیدگی عضلات و رگ به رگ شدن قرار گیرد. در اینجا برخی از علائم کم آبی که باید از آنها آگاه باشید آورده شده است:
سردرد و سرگیجه
خستگی و کم انرژی بودن
گرفتگی و درد عضلانی
دهان خشک
فقدان اشتها
مفاصل حساس یا متورم
نتیجه
آبرسانی به بدن بعد از ورزش برای جلوگیری از مشکلات جدی سلامتی مانند انقباضات عضلانی، کند شدن ضربان قلب و حتی ایست قلبی بسیار مهم است. مصرف یک نوشیدنی ورزشی بعد از ورزش برای جایگزینی آب و الکترولیت هایی که بدن در حین ورزش از دست می دهد بسیار مهم است. نوشیدنی های ورزشی به آب ترجیح داده می شوند زیرا حاوی الکترولیت هستند که می تواند از گرفتگی و درد عضلانی جلوگیری کند.
هنگامی که بدن مقدار قابل توجهی آب و الکترولیت ها را در حین ورزش از دست می دهد، مصرف یک نوشیدنی ورزشی می تواند به جبران مایعات و الکترولیت های بدن به روشی فوری تر از آب کمک کند، که می تواند به جلوگیری از انقباضات عضلانی و سایر مشکلات سلامتی کمک کند. مهم است که از علائم کم آبی آگاه باشید و در صورت بروز آنها به پزشک مراجعه کنید.



کم آبی می تواند علائم مختلفی ایجاد کند و مهم است که علائم کم آبی را بشناسید و در صورت بروز آنها به پزشک مراجعه کنید. کم آبی می تواند باعث مشکلات جدی سلامتی شود، از جمله انقباضات عضلانی، کند شدن ضربان قلب و حتی ایست قلبی. مصرف یک نوشیدنی ورزشی بعد از ورزش برای جایگزینی آب و الکترولیت هایی که بدن در حین ورزش از دست می دهد بسیار مهم است.
علاوه بر مصرف نوشیدنی ورزشی بعد از ورزش، مصرف آب در طول روز نیز ضروری است. آب برای حفظ وزن سالم بدن، تنظیم دمای بدن و اطمینان از عملکرد صحیح سلول های بدن ضروری است. نوشیدن حداقل هشت لیوان آب در روز توصیه می شود و مصرف آب در کنار نوشیدنی های ورزشی بعد از ورزش ضروری است.
توجه به این نکته ضروری است که کم آبی بدن می تواند به دلایل مختلفی از جمله تعریق بیش از حد، قرار گرفتن در معرض نور خورشید و برخی شرایط پزشکی رخ دهد. اگر هر یک از این علائم را تجربه می کنید، مهم است که در اسرع وقت به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
نتیجه
آبرسانی مجدد به بدن پس از ورزش برای روابط عمومی بسیار مهم است
مسائل بهداشتی جدی رخ دهد. مهم است که علائم کم آبی را بشناسید و در صورت بروز آنها به پزشک مراجعه کنید. برای جایگزینی آب و الکترولیت هایی که بدن در حین ورزش از دست می دهد، بعد از ورزش یک نوشیدنی ورزشی مصرف کنید. علاوه بر این، مصرف آب در طول روز برای حفظ وزن بدن و اطمینان از عملکرد صحیح سلول های بدن مهم است.
سوالات متداول
Q1. آیا مصرف نوشیدنی های ورزشی بعد از ورزش بی خطر است؟
A1. مصرف نوشیدنی های ورزشی بعد از ورزش تا زمانی که به آنها حساسیت نداشته باشید بی خطر است.
Q2. بهترین راه برای آبرسانی مجدد بعد از تمرین چیست؟
A2. بهترین راه برای آبرسانی مجدد بعد از تمرین، مصرف یک نوشیدنی ورزشی است.
Q3. آیا نوشیدنی های ورزشی بر آب ارجحیت دارند؟
A3. نوشیدنی های ورزشی به آب ارجحیت دارند.
Q4. علائم کم آبی بدن چیست؟
A4. علائم کم آبی بدن شامل سردرد، خستگی، سرگیجه، گرفتگی عضلات و درد است.
Q5. آیا هنوز هم می توانید بعد از تمرین آب بنوشید؟
A5. بله، مصرف آب در طول روز حتی بعد از تمرین مهم است.
Q6. آیا نوشیدنی های ورزشی می توانند برای ریکاوری عضلات مفید باشند؟
A6. بله، نوشیدنی های ورزشی می توانند برای ریکاوری عضلات مفید باشند.
Q7. بهترین نوشیدنی ورزشی برای ریکاوری عضلات چیست؟
A7. بهترین نوشیدنی ورزشی برای ریکاوری عضلات یک نوشیدنی ورزشی غنی از پروتئین است.
Q8. آیا هنوز هم می توانید از طریق تعریق در حین ورزش آب از دست بدهید؟
A8. بله، هنوز هم می توانید از طریق تعریق در حین ورزش آب از دست بدهید، بنابراین مصرف آب برای جایگزینی آب و الکترولیت هایی که بدن از دست می دهد بسیار مهم است.


Q9. بهترین راه برای جلوگیری از کم آبی بدن در حین ورزش چیست؟
A9. بهترین راه برای جلوگیری از کم آبی بدن در حین ورزش، مصرف نوشیدنی ورزشی یا آب حاوی الکترولیت قبل، حین و بعد از تمرین است.
Q10. آیا مصرف کربوهیدرات بعد از ورزش مهم است؟
A10. بله، مصرف کربوهیدرات بعد از ورزش برای کمک به پر کردن گلیکوژن عضلانی و حمایت از ریکاوری ماهیچه‌ها مهم است.
Q11. آیا هنوز هم می توانید بعد از ورزش یک وعده غذایی پر کربوهیدرات بخورید؟
A11. بله، تا زمانی که دچار گرفتگی عضلانی یا سایر علائمی که ممکن است ناشی از قند خون پایین است، نباشید، همچنان می توانید بعد از ورزش یک وعده غذایی پر کربوهیدرات بخورید.
Q12. بهترین راه برای ریکاوری بعد از تمرین چیست؟
A12. بهترین راه برای ریکاوری پس از تمرین این است که به بدن خود اجازه استراحت، آرامش و ریکاوری بدهید. این می تواند شامل مصرف نوشیدنی ورزشی یا آب حاوی الکترولیت، انجام ورزش های سبک تا متوسط و استراحت بدن باشد.
Q13. آیا هنوز هم می توانید از حرکات کششی بعد از تمرین بهره مند شوید؟
A13. بله، شما همچنان می توانید از کشش بعد از تمرین برای کمک به بهبودی عضلات و کاهش خطر آسیب بهره مند شوید.
Q14. آیا هنوز هم می توانید عملکرد ورزشی خود را با یک رژیم غذایی غنی از پروتئین بهبود بخشید؟
A14. بله، یک رژیم غذایی غنی از پروتئین می تواند با کمک به شما در ترمیم و بازسازی بافت عضلانی به بهبود عملکرد ورزشی شما کمک کند.
Q15. چند نکته برای آبرسانی سالم در حین ورزش چیست؟
A15. برخی از نکات برای آبرسانی سالم در حین ورزش شامل نوشیدن آب یا نوشیدنی های ورزشی حاوی الکترولیت قبل، حین و بعد از تمرین، پرهیز از نوشیدنی ها و تنقلات شیرین و نوشیدن در حد اعتدال است.
Q16. آیا هنوز هم می توانید با یک رژیم غذایی غنی از پروتئین به طور جدی تمرین کنید؟
A16. بله، یک رژیم غذایی غنی از پروتئین می تواند به حمایت از یک رژیم ورزشی جدی کمک کند.
Q17. بهترین زمان برای مصرف غذاهای غنی از پروتئین چه زمانی است؟
A17. بهترین زمان برای مصرف غذاهای غنی از پروتئین در هر زمانی از روز به خصوص بعد از ورزش است.
Q18. آیا هنوز هم می توانید رژیم غذایی کم کربوهیدرات داشته باشید و همچنان از درد عضلانی بهبود پیدا کنید؟
A18. بله، یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات می تواند به بهبودی درد عضلانی کمک کند تا زمانی که قند خون پایین یا علائم دیگری را که می تواند ناشی از مصرف کم کربوهیدرات باشد، تجربه نکنید.
Q19. آیا هنوز هم می توانید از آسیب عضلانی با رژیم غذایی غنی از پروتئین بهبود پیدا کنید؟
A19. بله، یک رژیم غذایی غنی از پروتئین می تواند با کمک به بدن شما برای ترمیم و بازسازی بافت عضلانی آسیب دیده، به بهبود آسیب عضلانی کمک کند.
Q20. بهترین راه برای حفظ وزن سالم چیست؟
A20. وزن بدن سالم را می توان از طریق ترکیبی از یک رژیم غذایی متعادل، فعالیت بدنی منظم و خواب کافی حفظ کرد.
Q21. بهترین راه برای حفظ توده عضلانی چیست؟
A21. وزن بدن سالم و فعالیت بدنی منظم می تواند به حفظ توده عضلانی کمک کند.
Q22. آیا هنوز هم می توانید توده عضلانی را با رژیم کم کربوهیدرات حفظ کنید؟
A22. بله، یک رژیم کم کربوهیدرات می تواند به حفظ توده عضلانی کمک کند تا زمانی که قند خون پایین یا علائم دیگری را که می تواند ناشی از مصرف کم کربوهیدرات باشد، تجربه نکنید.

آیا بعد از تمرین به کربوهیدرات نیاز دارید؟
کربوهیدرات ها یک منبع سوخت ضروری برای بدن هستند، به ویژه در هنگام ورزش. بعد از تمرین، بدن شما نیاز دارد که ذخایر انرژی خود را دوباره پر کند و کربوهیدرات ها کارآمدترین راه برای انجام این کار هستند. هنگامی که ورزش می کنید، ماهیچه های شما مقدار قابل توجهی کربوهیدرات را برای سوخت رسانی به ورزش مصرف می کنند. بر اساس مطالعه‌ای که توسط شورای آمریکایی ورزش (ACE) انجام شده است، در طول ورزش شدید، بدن شما حدود 30 تا 35 گرم کربوهیدرات به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت مصرف می‌کند.
مصرف کربوهیدرات بعد از تمرین برای کمک به پر کردن ذخایر انرژی و حمایت از ریکاوری عضلات بسیار مهم است. بدون کربوهیدرات کافی، بدن شما ممکن است بافت ماهیچه ای خود را برای انرژی تجزیه کند، که می تواند منجر به آسیب عضلانی و التهاب شود. علاوه بر این، کربوهیدرات ها می توانند با افزایش سطح سروتونین و دوپامین در مغز به کاهش استرس و بهبود خلق و خو کمک کنند.
فواید مصرف کربوهیدرات بعد از ورزش چیست؟
مصرف کربوهیدرات بعد از ورزش علاوه بر کمک به پر کردن ذخایر انرژی، فواید دیگری نیز دارد. اینجا چندتایی هستند:
1. بهبود ریکاوری عضلات: همانطور که قبلا ذکر شد، کربوهیدرات ها کارآمدترین منبع سوخت برای عضلات شما در طول تمرین هستند. با مصرف آن‌ها بلافاصله پس از تمرین، می‌توانید به ریکاوری عضلات کمک کرده و از آسیب عضلانی جلوگیری کنید.
2. کاهش درد عضلانی: کربوهیدرات ها با کاهش درد عضلانی ارتباط دارند. بعد از تمرین، عضلات شما ممکن است در اثر فعالیت بدنی که تجربه کرده‌اند، درد داشته باشند. با مصرف کربوهیدرات ممکن است درد عضلانی کمتری را تجربه کنید.
3. حمایت از سلامت کلی: کربوهیدرات ها یک درشت مغذی مهم هستند که بدن برای سلامتی مطلوب به آن نیاز دارد. آنها منبع اصلی انرژی برای مغز هستند و در بسیاری از عملکردهای مهم فیزیولوژیکی نقش دارند. علاوه بر این، کربوهیدرات ها برای حفظ وزن سالم و حمایت از سلامت قلب و عروق مهم هستند.
کربوهیدرات هایی که باید بعد از تمرین بخورید چیست؟
خوردن کربوهیدرات‌ها پس از تمرین باید بر بهره‌مندی بیشتر از مزایایی که ارائه می‌کنند تمرکز کند. در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد:
1. تمرکز بر کربوهیدرات های پیچیده: کربوهیدرات های پیچیده مفیدترین نوع کربوهیدرات برای ریکاوری و رشد عضلات هستند. آنها حاوی کربوهیدرات های دیر هضم هستند که به حمایت از عملکرد ماهیچه ها و ارتقای سطح قند خون سالم کمک می کنند. به عنوان مثال می توان به غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و حبوبات اشاره کرد.
2. مقداری پروتئین بخورید: در حالی که کربوهیدرات ها منبع اصلی انرژی برای بدن هستند، پروتئین همچنان برای ریکاوری و رشد عضلات مهم است. خوردن مقدار کمی پروتئین بعد از تمرین می تواند به ترمیم عضلات کمک کند و باعث بهبودی سالم در تمرین شود.
3. آن را در مقدار متوسط نگه دارید: مصرف بیش از حد کربوهیدرات ها بعد از تمرین می تواند منجر به افزایش سطح قند خون شود که ممکن است برای مبتلایان به دیابت یا هیپوگلیسمی مشکلاتی ایجاد کند. به طور کلی مقدار متوسط ​​پس از تمرین توصیه می شود.
4. صبر کنید تا زمان خواب باشد: خوردن مقادیر زیادی کربوهیدرات قبل از خواب می تواند ریتم انرژی طبیعی بدن را مختل کند و منجر به افزایش بیداری در طول شب شود.
زمان مصرف کربوهیدرات بعد از تمرین چه زمانی است؟
در حالی که مصرف کربوهیدرات بعد از تمرین مهم است، همچنین مهم است که بهترین زمان برای انجام این کار را در نظر بگیرید. در اینجا چند نکته وجود دارد:
1. صبر کنید تا عضلات شما ریکاوری شوند: همانطور که قبلا ذکر شد، مصرف کربوهیدرات بلافاصله پس از تمرین برای ریکاوری عضلات مفید است. اگر بعد از تمرین خیلی زود ورزش کنید، ممکن است عضلات شما همچنان در حالت التهاب باشند و مصرف کربوهیدرات در این زمان ممکن است آن را تشدید کند.
2. صبر کنید تا تمرین خود را به پایان برسانید: در حالی که مصرف کربوهیدرات بعد از تمرین مهم است، همچنین مهم است که منتظر بمانید تا قبل از تمرین خود را به پایان برسانید. این به این دلیل است که بدن شما قبل از مصرف کربوهیدرات به زمان نیاز دارد تا استراحت کند و بهبود یابد.
3. ترجیحات شخصی خود را در نظر بگیرید: برخی از افراد ممکن است بر اساس ترجیح شخصی خود ترجیح دهند قبل یا بعد از شام کربوهیدرات مصرف کنند. اگر دیابت نوع 1 یا 2 دارید، مهم است که در مصرف کربوهیدرات از یک روال ثابت پیروی کنید. توصیه می شود به طور منظم سطح قند خون خود را بررسی کنید و فقط در مواقعی که سطح قند خون زیر 100 میلی گرم در دسی لیتر است، کربوهیدرات مصرف کنید.
3. پاسخ بدن خود را زیر نظر بگیرید: هنگامی که برای اولین بار بعد از تمرین شروع به مصرف کربوهیدرات می کنید، مهم است که واکنش بدن خود را زیر نظر داشته باشید تا مطمئن شوید که هیچ اثر منفی را تجربه نمی کنید. اگر درد عضلانی، خستگی یا افزایش سریع سطح قند خون را تجربه می کنید، ممکن است برای شروع مصرف کربوهیدرات خیلی زود باشد.
4. صبر کنید تا عضلات شما به طور کامل ریکاوری شوند: مهم است که به عضلات خود فرصت دهید تا بعد از تمرینات خود را ریکاوری و بازسازی کنند. در حین مصرف کربوهیدرات

اختلالات آدرنال: غدد فوق کلیوی که در بالای کلیه ها قرار دارند، هورمون هایی تولید می کنند که به تنظیم بسیاری از عملکردهای بدن از جمله فشار خون، متابولیسم، پاسخ به استرس و فعالیت سیستم ایمنی کمک می کنند. هنگامی که این غدد بیمار یا ناکارآمد می شوند، می توانند علائم و مشکلات سلامتی مختلفی به نام اختلالات آدرنال ایجاد کنند.

دو نوع اصلی اختلالات آدرنال شامل نارسایی اولیه (یا مرکزی) آدرنال و نارسایی ثانویه آدرنال است. نارسایی اولیه آدرنال به شرایطی اطلاق می‌شود که آدرنال‌ها قادر به تولید کورتیزول و آلدوسترون کافی نیستند، در حالی که نارسایی ثانویه آدرنال زمانی رخ می‌دهد که آدرنال تولید تمام هورمون‌های استروئیدی را متوقف کند. برخی از علل شایع نارسایی آدرنال عبارتند از بیماری‌های خودایمنی مانند بیماری آدیسون، تومورها، برداشتن غده آدرنال با جراحی و عفونت‌ها. نارسایی ثانویه آدرنال ممکن است ناشی از آسیب غدد فوق کلیوی به دلیل آسیب، مسمومیت یا برخی داروها باشد.

درمان‌های پزشکی مرسوم برای اختلالات آدرنال: گزینه‌های درمانی مرسوم برای اختلالات آدرنال به علت زمینه‌ای و شدت علائم بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر فردی مبتلا به بیماری آدیسون باشد، پزشک احتمالاً قرص یا تزریق هیدروکورتیزون را برای جایگزینی هورمون کورتیزول از دست رفته تجویز می کند. اگر فردی مبتلا به سندرم کوشینگ باشد، پزشکان معمولاً داروهایی را برای کاهش سطح کورتیزول و به طور بالقوه جراحی برای برداشتن رسوبات چربی اضافی در ناحیه میانی توصیه می کنند. در برخی موارد، افراد مبتلا به نارسایی شدید آدرنال ممکن است به تزریق منظم هورمون های مصنوعی از طریق ورید (به نام درمان جایگزین) نیاز داشته باشند. با این حال، رویکردهای جایگزین/مکمل نیز برای مدیریت مسائل مختلف آدرنال مانند استفاده از گیاهان، طب سوزنی و غیره در حال بررسی هستند، اما قبل از اینکه بتوان نتیجه‌گیری قوی در مورد اثربخشی انجام داد، باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

بیماری آدیسون: بیماری آدیسون یک بیماری نادر است که به دلیل از دست دادن ناگهانی توانایی غدد فوق کلیوی برای ساخت کورتیکواستروئیدها ایجاد می شود. اغلب از آن به عنوان نارسایی اولیه آدرنال یاد می شود زیرا مشکل ریشه در خود غدد فوق کلیوی است نه سندرم کوشینگ: از سوی دیگر، سندرم کوشینگ یک بیماری کمتر شایع است که با سطوح بالای کورتیزول تولید شده توسط غدد فوق کلیوی مشخص می شود. این معمولاً در نتیجه مصرف بیش از حد داروهای کورتیکواستروئیدی اگزوژن یا داشتن توموری که کورتیزول اضافی تولید می کند اتفاق می افتد. علائم مرتبط با این اختلال شامل افزایش وزن، افزایش اشتها، صورت گرد، قوز بوفالو، ضعف عضلانی و سطوح پایین پتاسیم در میان سایر موارد بسته به حساسیت فردی است. افرادی که از سندرم کوشینگ درمان نشده رنج می برند، خطر ابتلا به چندین عارضه جدی مانند دیابت شیرین، فشار خون بالا، پوکی استخوان و بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهند. بنابراین، تشخیص زودهنگام و مدیریت مناسب برای جلوگیری از عوارض طولانی مدت و مرگ و میر مرتبط با این اختلال بسیار مهم است (منبع: زندگی سبز).

هموکروماتوز (HC) بیماری است که در آن بدن پروتئین های زیادی از آهن می سازد که می تواند منجر به آسیب اندام شود. این وضعیت بیشتر مردان مسن را تحت تاثیر قرار می دهد و به خوبی درک نشده است. هیچ درمانی ندارد اما راه های موثری برای کنترل پیشرفت آن وجود دارد. علاوه بر این، اگر اخیراً تشخیص داده شده است که هموکروماتوز دارید، مهم است که با رعایت رژیم غذایی و سبک زندگی که توسط پزشک تجویز شده است، گام‌هایی در جهت زندگی سالم‌تر بردارید. همچنین تحقیقاتی در مورد اینکه چگونه افراد مبتلا به این اختلال می توانند عامل خطر خود را کاهش دهند و از طریق ورزش یا سایر فعالیت ها مانند ورزش در فضای باز از بیماری جلوگیری کنند، وجود دارد.



علائم شامل درد مفاصل، خستگی، تغییرات پوستی و کاهش وزن است. آهن زمانی که در اندام هایی مانند کبد و قلب انباشته می شود، می تواند باعث ایجاد زخم های کبدی به نام سیروز شود. علائم دیگر ممکن است شامل تعداد کم گلبول های سفید خون یا یرقان - رنگ نارنجی پوست و چشم - باشد که نشان دهنده اضافه بار شدید آهن است. افرادی که جراحی سرطان انجام داده اند بیشتر در معرض خطر ابتلا به HC هستند زیرا اغلب در طول عمل تزریق خون دریافت می کنند. زمانی که فردی به دلیل بیماری های مزمن مانند لوسمی یا مولتیپل اسکلروزیس در طول زندگی خود به طور منظم تزریق خون دریافت می کند، این خطر حتی بیشتر می شود. در موارد نادر، HC ممکن است ناشی از جهش های ژنتیکی باشد که به این معنی است که اعضای خانواده بیشتر از جمعیت متوسط در معرض خطر هستند.


امروزه چندین گزینه دارویی مختلف از جمله مکمل های ویتامین E، درمان فلبوتومی که شامل برداشتن مقداری از تجمع مایع اضافی در داخل سلول ها از طریق یک سوزن به داخل رگ ها، داروهای تعدیل کننده ایمنی است که به تحریک تولید مغز استخوان کمک می کند تا بتواند گلبول های قرمز جدید را سریعتر تولید کند، وجود دارد. داروهایی که برای بیماری های خودایمنی مانند RA/Lupus و غیره استفاده می شوند و در نهایت شلاتورهای آهن که به طور خاص برای حذف سطوح اضافی آهن در بدن ما طراحی شده اند. این داروها معمولاً به صورت داخل وریدی در بیمارستان تحت نظر پزشکان تجویز می شوند.

درد یک تجربه پیچیده است که می تواند توسط عوامل مختلفی از جمله آسیب، التهاب و بیماری ایجاد شود. درک انواع مختلف درد می تواند به بیماران و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک کند تا علل زمینه ای و گزینه های درمانی مناسب را درک کنند.

سه نوع اصلی درد وجود دارد: حاد، مزمن و عصبی.

درد حاد یک پاسخ طبیعی به آسیب یا التهاب است و معمولاً کوتاه مدت است. این به عنوان یک مکانیسم محافظتی عمل می کند و به بدن سیگنال می دهد که استراحت و بهبود یابد. نمونه هایی از درد حاد شامل پیچ خوردگی مچ پا یا دندان درد است.

از سوی دیگر، درد مزمن، درد مداومی است که بیش از 12 هفته طول می کشد. این می تواند توسط عوامل مختلفی از جمله التهاب مداوم، آسیب عصبی و عوامل روانی ایجاد شود. درد مزمن می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و ممکن است نیاز به مدیریت مداوم داشته باشد. نمونه هایی از دردهای مزمن عبارتند از کمردرد و آرتریت.

درد نوروپاتیک نوعی درد مزمن است که در اثر آسیب به سیستم عصبی ایجاد می شود. با سوزش، تیراندازی یا حس های الکتریکی مشخص می شود و می تواند بسیار ناتوان کننده باشد. درمان درد نوروپاتیک اغلب دشوار است و ممکن است به ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی و سایر مداخلات نیاز داشته باشد.

درد رادیکولار نوعی درد نوروپاتیک است که در اثر آسیب به ریشه عصبی ایجاد می شود. این بیماری اغلب با تیراندازی یا احساس الکتریکی در پایین پا مشخص می شود و می تواند ناشی از شرایطی مانند فتق دیسک، تنگی نخاع یا دیابت باشد.

درد فیزیکی (جسمی) دردی است که در اثر آسیب جسمی یا التهاب ایجاد می شود. معمولاً در ناحیه خاصی از بدن موضعی است و می توان آن را با داروها، فیزیوتراپی یا جراحی درمان کرد.

گزینه های درمانی برای درد نوروپاتیک ممکن است بسته به علت زمینه ای و هر بیمار متفاوت باشد. برخی از گزینه های درمانی رایج شامل داروهایی مانند ضد تشنج، ضد افسردگی و مواد افیونی است. فیزیوتراپی و سایر درمان های مکمل، مانند طب سوزنی یا ماساژ نیز ممکن است مفید باشد.

همچنین مهم است که توجه داشته باشید که مدیریت درد یک زمینه پیچیده است که نیاز به یک رویکرد چند رشته ای دارد. علاوه بر مداخلات پزشکی، بیماران ممکن است از حمایت روانشناختی، تکنیک های مدیریت استرس و سایر مداخلات برای کمک به مقابله با درد بهره مند شوند.

در نتیجه، درک انواع مختلف درد و گزینه های درمانی برای بیماران و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به طور یکسان مهم است. با همکاری مشترک، بیماران می توانند مراقبت و حمایت مناسبی را که برای مدیریت درد و بهبود کیفیت زندگی خود نیاز دارند، دریافت کنند.

با افزایش سن، بدن ما دستخوش تغییرات طبیعی زیادی می شود که می تواند بر سلامت جسمی و روحی ما تأثیر بگذارد. مهم است که این تغییرات را بشناسیم و با افزایش سن، برای حفظ سلامتی خود قدم برداریم. در اینجا چند نکته کلیدی در مورد اهمیت سلامت و تندرستی سالمندان ذکر شده است:

تغییرات فیزیکی: با افزایش سن، پوست نازک‌تر و شکننده‌تر می‌شود و کبودی یا ایجاد زخم‌های فشاری را آسان‌تر می‌کند. همچنین ممکن است ماهیچه‌های ما ضعیف‌تر شوند که منجر به افزایش خطر سقوط و آسیب می‌شود. علاوه بر این، حواس چشایی و بویایی ما می تواند کاهش یابد، که اگر به درستی مورد توجه قرار نگیرد، می تواند منجر به کمبودهای تغذیه ای شود.

تغییرات ذهنی: افزایش سن می تواند باعث زوال شناختی مانند از دست دادن حافظه، سردرگمی و مشکل در تمرکز شود. این می‌تواند کارهای روزمره را چالش‌برانگیزتر کند، به‌ویژه زمانی که با سایر شرایط سلامتی مانند زوال عقل یا بیماری آلزایمر ترکیب شود. افسردگی و تنهایی در میان سالمندان رایج است که می تواند اثرات منفی بر سلامت کلی و کیفیت زندگی آنها داشته باشد.

مسائل اجتماعی: روند پیری چالش‌های منحصربه‌فردی مرتبط با انزوا، فقر، تبعیض و عدم وجود سیستم‌های حمایتی را به همراه دارد. این عوامل می‌توانند به پیامدهای بد سلامتی و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند افسردگی و بیماری‌های قلبی کمک کنند.

عوامل سبک زندگی: حفظ یک سبک زندگی سالم، از جمله خوردن یک رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم، اجتناب از سیگار کشیدن و مدیریت استرس، می‌تواند در سال‌های بعد به ارتقای سلامتی کمک کند.

ملاحظات غذایی: افراد مسن معمولاً به کالری کمتری نسبت به سال‌های جوانی نیاز دارند، اما همچنان برای سالم ماندن به مواد مغذی ضروری مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی، پروتئین و فیبر نیاز دارند. برخی از توصیه‌های غذایی خاص شامل محدود کردن مصرف نمک، مصرف مقدار زیادی میوه و سبزیجات و ترکیب غذاهای غنی از اسیدهای چرب امگا 3 در وعده‌های غذایی است.

فواید ورزش: فعالیت بدنی منظم فواید سلامتی متعددی برای افراد در هر سنی دارد، از جمله بهبود عملکرد قلبی عروقی، تراکم استخوان، قدرت اسکلتی عضلانی و انعطاف پذیری. مطالعات نشان می دهد که حتی سطوح پایین فعالیت بدنی می تواند مزایای سلامتی قابل توجهی برای افراد مسن داشته باشد.


مراقبت از سالمندان شامل ارائه کمک به سالمندانی است که به دلیل کهولت یا ناتوانی در انجام فعالیت های روزانه به کمک نیاز دارند. این می تواند شامل کمک در اموری مانند پخت و پز، نظافت، خرید، حمل و نقل و غیره باشد. سازمان های متعددی وجود دارند که این نوع خدمات را ارائه می دهند، چه پولی و چه داوطلبانه. علاوه بر این، برنامه های دولتی برای کمک به نیازمندان وجود دارد. اگر به دنبال راه‌هایی برای بازپرداخت به جامعه و در عین حال کمک به دیگران هستید، به ارائه‌دهنده مراقبت از سالمندان فکر کنید. شما چیز ارزشمندی را به کسی که نیاز دارد می‌دهید، در حالی که از دانستن اینکه تغییری در زندگی او ایجاد کرده‌اید، رضایت شخصی را به دست می‌آورید.

خارش پوست که به عنوان خارش نیز شناخته می شود، یک بیماری شایع و اغلب آزاردهنده است که با میل شدید به خاراندن ناحیه آسیب دیده مشخص می شود. این می تواند در هر جایی از بدن رخ دهد، اما بیشتر در پوست سر، بازوها و پاها دیده می شود.

علت اصلی خارش پوست اغلب التهاب یا تحریک پوست است که می‌تواند توسط عوامل مختلفی مانند خشکی پوست، بیماری‌های پوستی مانند اگزما یا پسوریازیس، عفونت‌ها، آلرژی‌ها یا حتی برخی غذاها یا مواد شیمیایی ایجاد شود.

شایع ترین علامت خارش پوست، میل شدید به خاراندن ناحیه آسیب دیده است که مقاومت در برابر آن دشوار است. این می تواند منجر به تحریک و التهاب بیشتر شود و چرخه ای از خارش و خراش ایجاد کند که شکستن آن دشوار است.

اگرچه ممکن است خاراندن پوست خارش دار وسوسه انگیز باشد، مهم است که تا آنجا که ممکن است در برابر این نیاز مقاومت کنید. خاراندن می تواند به پوست آسیب برساند، باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها را به داخل پوست فشار دهد و حتی منجر به عفونت شود. در عوض، سعی کنید راه‌های دیگری برای تسکین خارش پیدا کنید، مانند استفاده از کمپرس خنک یا حمام بلغور جو دوسر.

درمان های موضعی خارش پوست شامل کرم ها و پمادهایی است که حاوی موادی مانند هیدروکورتیزون، آنتی هیستامین ها یا کالامین هستند. این می تواند به کاهش التهاب و خارش کمک کند و می تواند مستقیماً روی ناحیه آسیب دیده اعمال شود. درمان های خانگی خارش پوست شامل استفاده از کرم های ضد خارش بدون نسخه، مالیدن روغن نارگیل یا آلوئه ورا به پوست یا حمام بلغور جو دوسر است.

علاوه بر این درمان ها، چندین کار دیگر نیز وجود دارد که می توانید برای کمک به مدیریت خارش پوست انجام دهید. این شامل:

به طور مرتب پوست را مرطوب کنید تا آن را هیدراته نگه دارید و از خشکی آن جلوگیری کنید
از صابون ها و پاک کننده های تند که می توانند چربی طبیعی پوست را از بین ببرند، خودداری کنید
پوشیدن لباس های گشاد و قابل تنفس برای کمک به خنک و راحت نگه داشتن پوست
تا حد امکان از خاراندن پوست خودداری کنید و از کمپرس سرد یا سایر اقدامات تسکین دهنده برای کمک به کاهش خارش استفاده کنید.


برای ادامه، ذکر این نکته مهم است که در حالی که مفهوم "ماتریکس" یک اثر تخیلی است، ایده یک واقعیت شبیه سازی شده اینطور نیست. در واقع، دانشمندان و فیلسوفان برای قرن ها در مورد امکان یک واقعیت شبیه سازی شده بحث می کنند. مفهوم واقعیت شبیه سازی شده این ایده است که واقعیت ما ممکن است شبیه سازی کامپیوتری باشد که توسط تمدن پیشرفته تر ایجاد شده است. این ایده اغلب به عنوان "فرضیه شبیه سازی" نامیده می شود.

یکی از مشهورترین حامیان فرضیه شبیه سازی فیلسوف نیک بوستروم است. بوستروم در کتاب خود «آیا شما در یک شبیه سازی رایانه ای زندگی می کنید؟» استدلال می کند که فرضیه شبیه سازی یک فرضیه فلسفی است که باید به اندازه سایر فرضیه های فلسفی، مانند وجود خدا یا ماهیت آگاهی، جدی گرفته شود. بوستروم پیشنهاد می کند که فرضیه شبیه سازی توضیح قابل قبول تری برای رفتار مشاهده شده جهان نسبت به فرضیه های فلسفی سنتی است، و او استدلال می کند که این فرضیه ای است که باید توسط دانشمندان و فیلسوفان جدی گرفته شود.

فیلسوف دیگری که در مورد فرضیه شبیه سازی مطالب زیادی نوشته است، فیلسوف دیوید چالمرز است. چالمرز در کتاب «شخصیت آگاهی» استدلال می‌کند که فرضیه شبیه‌سازی یک فرضیه فلسفی است که باید به اندازه سایر فرضیه‌های فلسفی مانند وجود خدا یا ماهیت آگاهی مورد توجه جدی قرار گیرد. چالمرز پیشنهاد می کند که فرضیه شبیه سازی توضیح قابل قبول تری برای رفتار مشاهده شده جهان نسبت به فرضیه های فلسفی سنتی است، و او استدلال می کند که این فرضیه ای است که باید توسط دانشمندان و فیلسوفان جدی گرفته شود.

علاوه بر کارهای بوستروم و چالمرز، دانشمندان و فیلسوفان بسیاری نیز در مورد فرضیه شبیه سازی نوشته اند. برخی از این دانشمندان و فیلسوفان استدلال کرده اند که فرضیه شبیه سازی توضیح قابل قبول تری برای رفتار مشاهده شده جهان نسبت به فرضیه های فلسفی سنتی است، در حالی که برخی دیگر استدلال کرده اند که فرضیه شبیه سازی یک فرضیه ناقص است که نباید جدی گرفته شود.
منبع مطلب مجله پزشکی سلامتی زندگی سبز می باشد.

دیابت ملیتوس یک بیماری مزمن است که با سطوح بالای گلوکز (قند) در خون مشخص می شود. قند خون بالا که به عنوان هایپرگلیسمی نیز شناخته می شود، در صورت عدم درمان می تواند خطرناک باشد زیرا می تواند منجر به مشکلات سلامتی مختلفی مانند بیماری قلبی، سکته، آسیب کلیوی، آسیب عصبی و از دست دادن بینایی شود. در این مقاله به چیستی قند خون، علل، علائم و نشانه‌های آن، درمان‌ها و عوامل خطر مرتبط با آن می‌پردازیم.

قند خون بالا چیست؟
قند خون به مقدار گلوکز موجود در جریان خون اشاره دارد. گلوکز توسط بدن از غذاهایی که می خوریم تولید می شود و به عنوان منبع اصلی انرژی ما عمل می کند. افراد دیابتی انسولین تولید می کنند یا بدن آنها انسولین کافی تولید نمی کند که منجر به افزایش سطح قند خون می شود. سطح طبیعی قند خون باید بین 70-130 میلی گرم در دسی لیتر قبل از غذا و کمتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر دو ساعت بعد از غذا باشد. با این حال، افراد بدون دیابت بسته به سن، قد، وزن و غیره ممکن است خوانش طبیعی بالاتری را تجربه کنند.

علائم و نشانه های قند خون بالا
شایع ترین علامت قند خون بالا افزایش تشنگی است. شما ممکن است همیشه احساس تشنگی کنید، حتی اگر در حال حاضر مقدار زیادی مایعات می‌نوشیدید. علائم دیگر عبارتند از تکرر ادرار، گرسنگی، خستگی، تاری دید، خشکی دهان، بوی میوه ای، بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست ها یا پاها، تحریک پذیری و گیجی. اگر این علائم با گذشت زمان ادامه یافت یا بدتر شد، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

علل قند خون بالا
چندین دلیل احتمالی برای افزایش قند خون وجود دارد که عبارتند از:

مقاومت به انسولین: سلول‌های بدن شما در برابر اثرات انسولین مقاوم می‌شوند و باعث می‌شوند که پاسخ مناسب به سیگنال‌های هورمون را متوقف کنند. این منجر به افزایش سطح قند خون می شود.
مشکلات لوزالمعده: مشکل در توانایی پانکراس برای تولید انسولین یا ترشح انسولین کافی در جریان خون می تواند باعث افزایش سطح قند خون شود.



در اینجا نکات دیگری در رابطه با موضوع "فشار خون بالا" وجود دارد:

فشار خون بالا که معمولاً به آن فشار خون بالا گفته می‌شود، زمانی است که نیرویی که بر دیواره شریان‌ها از طریق گردش خون وارد می‌شود از آستانه معینی فراتر رود. زمانی رخ می دهد که فشار خون سیستولیک (بیش از 140 میلی متر جیوه) یا فشار خون دیاستولیک (بیش از 90 میلی متر جیوه) به طور مداوم افزایش یابد. اختلالات فشار خون تقریباً یک میلیارد نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می دهد و به طور قابل توجهی در مرگ و میر قلبی عروقی نقش دارد. عوامل خطر رایج فشار خون عبارتند از چاقی، کم تحرکی بدنی، رژیم غذایی ناسالم، مصرف الکل و استعداد ژنتیکی. تشخیص زودهنگام و مدیریت فشار خون بالا از طریق اصلاح شیوه زندگی، دارو، یا هر دو نشان داده شده است که بروز حوادث CVD را کاهش می دهد و نتایج کلی را بهبود می بخشد. علیرغم پیشرفت های قابل توجهی که در درک پاتوفیزیولوژی فشار خون بالا و ایجاد درمان های موثر انجام شده است، هنوز چیزهای زیادی در مورد مکانیسم های زمینه ای مسئول ایجاد و پیشرفت بیماری های مرتبط با فشار خون بالا ناشناخته باقی مانده است. تحقیقات بیشتری برای توسعه مداخلات هدفمندتر و موثرتر برای پیشگیری و درمان فشار خون بالا مورد نیاز است.